sukcesja
sukcesja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ekol. uporządkowany, stopniowy proces kierunkowych zmian biocenozy, powodujących przeobrażenie się prostych ekosystemów w bardziej złożone[1]
- (1.2) praw. spadek po kimś; dzieła lub dobra kulturowe pozostałe po przodkach[2]
- (1.3) dziedziczenie praw do tronu[2]
- (1.4) przejęcie po kimś wysokiego stanowiska[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sukcesja sukcesje dopełniacz sukcesji sukcesji celownik sukcesji sukcesjom biernik sukcesję sukcesje narzędnik sukcesją sukcesjami miejscownik sukcesji sukcesjach wołacz sukcesjo sukcesje
- przykłady:
- (1.3) Co do księstwa Dwóch Mostów, to drogą sukcesji przypadło ono – jak już wspomnieliśmy – Gustawowi Samuelowi Leopoldowi z palatyńskiego rodu Wittelsbachów[3].
- (1.3) Wzorce nortumbryjskiej władzy królewskiej w VIII wieku były odmienne od wcześniejszych: zamiast dominacji jednej dynastii, miała miejsce nieustanna rywalizacja różnych athelingów, którzy mieli problemy z zapewnieniem sukcesji swym potomkom[4].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. sukcesyjny
- rzecz. sukcesywność ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Ewa Pyłka-Gutowska, Ekologia z ochroną środowiska, Wydawnictwo Oświata, Warszawa 1999, ISBN 83-85394-65-6, s. 60.
- ↑ 2,0 2,1 2,2
Hasło „sukcesja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Maciej Forycki, Stanisław Leszczyński: sarmata i Europejczyk, 1677-1766, s. 91, 2005.
- ↑ hasło Nortumbria w polskiej Wikipedii
- ↑ Hasło „sukcesja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
