mieć miejsce

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mieć miejsce (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈmʲjɛ̇ʨ̑ ˈmʲjɛ̇jsʦ̑ɛ], AS[mʹi ̯ėć mʹi ̯ėi ̯sce], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.wym. warsz.i → j 
?/i
znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) rozgrywać się, odbywać się, zaistnieć[1]
odmiana:
(1.1) zob. mieć
przykłady:
(1.1) W ciągu roku mają miejsce dwie równonoce, wiosną i jesienią, kiedy noc i dzień tak samo długie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rozgrywać się, odbywać się, dziać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prawdopodobnie kalka z franc. avoir lieu[2]
uwagi:
(1.1) zwrot „mieć miejsce”, choć stosowany, nie jest aprobowany przez polskich normatywistów[3] lub uważany za nadużywany[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „miejsce” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „mieć miejsce” w: Poradnia językowa PWN.
  3. Hasło „Zabezpieczyć drzwi, ale nie… dostawy!” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.