skoczek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

skoczek (język polski)[edytuj]

skoczek (1.1) narciarski
skoczek (1.2)
biały skoczek (2.1)
skoczek (2.3)
wymowa:
IPA[ˈskɔʧ̑ɛk], AS[skoček]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. ktoś specjalizujący się w wykonywaniu skoków
(1.2) sport. wojsk. zob. skoczek spadochronowy
(1.3) zaw. przen. pracownik, który często zmienia pracę

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) szach. figura, zwykle w kształcie konia, poruszająca się o 2 pola w linii prostej i 1 pole w bok w jednym ruchu; zob. też skoczek (szachy) w Wikipedii
(2.2) ent. pot. skaczący pluskwiak
(2.3) zool. zob. skoczek egipski

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(3.1) zdrobn. od: skok
(3.2) mały skok
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-3)
(3.1-2)
przykłady:
(1.1) Ten chłopiec jest bardzo uzdolnionym skoczkiem narciarskim.
(1.3) Jak ufać takiemu skoczkowi, który przeskakuje z kwiatka na kwiatek, z firmy do firmy?
(2.1) Po ataku białym skoczkiem i gońcem mogliśmy się spodziewać ucieczki czarnych w narożnik szachownicy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) trójskoczek • skoczek narciarski / wzwyż / w dal
(1.2) skoczek spadochronowy
(2.1) obrona dwóch / trzech / czterech skoczków • zbić / pobić / promować skoczka • zbić / pobić skoczkiem • para skoczków • mat gońcem i skoczkiem
(2.3) skoczek pustynny
synonimy:
(2.1) pot. koń, konik
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) figura
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyskok n, skok m, skoczność ż, skocznia ż, skakanka ż
forma żeńska skoczkini ż
czas. wyskoczyć, wskoczyć, skakać ndk., skoczyć dk.
przym. skoczkowy, skokowy, skoczny
przysł. skocznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. skok + -ek
uwagi:
tłumaczenia:
(2.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: myszoskoczka
(3.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: skok
źródła: