pożyczka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pożyczka (język polski)[edytuj]

pożyczka (1.2)
wymowa:
IPA[pɔˈʒɨʧ̑ka], AS[požyčka]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) danie komuś albo wzięcie od kogoś na pewien czas pieniędzy lub innych dóbr pod warunkiem ich zwrotu w określonym terminie; t. to, co zostało pożyczone[1]; zob. też pożyczka w Wikipedii
(1.2) pot. żart. pasmo włosów zaczesane z jednego z boków na część głowy objętej łysiną
(1.3) jęz. wyraz, związek wyrazowy lub struktura składniowa przejęte z innego języka lub wzorowane na nim
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Bank udzielił mi pożyczki przy bardzo wysokich odsetkach.
(1.1) Marian wziął tysiąc złotych pożyczki na nowy telefon.
(1.1) Zenek w dwa dni przepuścił całą pożyczkę, z której miał opłacić remont dachu.
(1.3) Słowoszwagierto pożyczka z niemieckiego (od słowa „Schwager”).
składnia:
kolokacje:
(1.1) pożyczka bezzwrotna • pożyczka gotówkowa / długoterminowa / hipoteczna / oprocentowana / lombardowa / konsolidacyjnaudzielić komuś pożyczki • wziąć / spłacić pożyczkę • pożyczka na kupno czegoś / na remont / na procentprocent od pożyczki
(1.3) pożyczka ukryta
synonimy:
(1.2) zaczeska
(1.3) zapożyczenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) kredyt
(1.3) kalka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pożyczanie n, pożyczenie n, zapożyczenie n
czas. pożyczyć dk., pożyczać ndk., wypożyczyć dk., wypożyczać ndk., zapożyczyć dk., zapożyczać ndk.
przym. pożyczkowy
związki frazeologiczne:
(1.1) zaciągnąć pożyczkę
etymologia:
uwagi:
zob. też pożyczka w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pożyczka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.