zapożyczenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zapożyczenie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌzapɔʒɨˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS[zapožyčńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona z języka obcego; zob. też zapożyczenia językowe w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) zapożyczenia angielskie / arabskie / germańskie / greckie / hebrajskie / łacińskie / romańskie / ruskie / słowiańskie
synonimy:
(1.1) barbaryzm, pożyczka, wyraz obcy, kalka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wyraz
hiponimy:
(1.1) amerykanizm, anglicyzm, arabizm, cerkiewizm, egzotyzm, europeizm, germanizm, grecyzm, hebraizm, hellenizm, hungaryzm, hybryda, iberyzm, internacjonalizm, japonizm, jidyszyzm, kalka, latynizm, lituanizm, makaronizm, orientalizm, romanizm, slawizm, turcyzm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zapożyczanie n, pożyczka ż
czas. zapożyczać ndk., zapożyczyć dk.
przym. pożyczkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) rzecz. odczas. od zapożyczyć
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
tłumaczenia:
źródła: