udzielić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

udzielić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[uˈʥ̑ɛlʲiʨ̑], AS[uʒ́elʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) aspekt dokonany od: udzielać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Do tych książek idziemy jak się idzie na lekcję moralności. Powiedziałbym na najtrudniejszą lekcję moralności, jakiej Polakom w ogóle historia udzieliła[1].
(1.1) Nadzieja zapytała, czy i jej udzieliłby sakramentu, gdyby popełniła samobójstwo[2].
składnia:
(1.1) udzielić + D.[3]
kolokacje:
(1.1) udzielić ostatniego namaszczenia/porady/rady/ślubu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzielenie n, udzielanie n, udzielenie n, podzielnica ż
czas. udzielać, dzielić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: udzielać
źródła:
  1. Bieńkowski Zbigniew, Przyszłość… przeszłości, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Komar Michał, O obrotach losów i ciał, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.