magister

magister (język polski)

wymowa:

IPA: [maˈɟistɛr], AS: [maǵister], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) eduk. tytuł zawodowy nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia

(1.2) eduk. stud. osoba, która zdobyła tytuł magistra (1.1)

(1.3) w węższym sensie: osoba, która zdobyła tytuł magistra (1.1), a nie zdobyła tytułu doktora

(1.4) pot. farm. aptekarz

(1.5) daw. majster

(1.6) daw. dowódca, dyrektor, komendant

(1.7) daw. uczony

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	magister	magistrowie / magistrzy
dopełniacz	magistra	magistrów
celownik	magistrowi	magistrom
biernik	magistra	magistrów
narzędnik	magistrem	magistrami
miejscownik	magistrze	magistrach
wołacz	magistrze	magistrowie / magistrzy
depr. M. i W. lm: (te) magistry

przykłady:

(1.1) Jak zdobędę magistra, to sprzedam książki.

(1.2) Dzisiaj jest tylu magistrów, że aż wstyd mieć tylko średnie wykształcenie.

(1.4) Pani magister poleciła mi świetny środek przeciwbólowy.

składnia:

magister + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1-3) skr. mgr

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. magisterium n, magisterka ż, magistrant m, magistrantka ż

przym. magisterski

skr. mgr

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. magister → nauczyciel, mistrz

uwagi:

(1.1) dotyczy również kobiet

tłumaczenia:

(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: majster

(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dowódca

• angielski: (1.1) Master (of Science etc.); (1.2) Master (of Science etc.)
• arabski: (1.1-2) ماجستير
• białoruski: (1.1) магістр m; (1.2) магістр m; (1.3) магістр m
• bułgarski: (1.1) магистър m; (1.2) магистър m
• duński: (1.1) (magister w), kandidat w
• esperanto: (1.1) magistro
• niemiecki: (1.1) Magister m, Diplomingenieur m; (1.2) Magister m, Diplomingenieur m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-2)  ,      ,    
• szwedzki: (1.1) magister w
• ukraiński: (1.1) магістр m; (1.2) магістр m
• włoski: (1.1) laureato m

źródła:

magister (język łaciński)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) nauczyciel, mistrz

(1.2) łac. archaiczna dowódca wojskowy

(1.3) łac. średniowieczna przełożony

(1.4) łac. średniowieczna specjalista, fachowiec, majster

(1.5) łac. średniowieczna autor

(1.6) łac. średniowieczna uniwersytecki tytuł naukowy

odmiana:

(1.1) magis|ter, ~tri

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) legum magister • magister artis • magister artium • magister chirurgiae • magister divinitatis • magister educationis • magister litterarum • magister liberalium artium • magister pharmaciae • magister philosophiae • magister scientiae • pharmaciae magister • sacrae theologiae magister • theologiae magister

(1.2) magister equitum • magister peditum • magister populi

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. magistratus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

praindoeur. *meg(h)

uwagi:

źródła:

magister (język szwedzki)

wymowa:

IPA: /maj'is:ter/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) magister, osoba z tytułem magistra

(1.2) nauczyciel

odmiana:

(1.1-2) en magister, magistern, magistrar, magistrarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) magisterexamen • magisteruppsats

synonimy:

(1.2) lärare

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) używane przez uczniów w stosunku do nauczycieli

źródła: