uczony
Wygląd
uczony (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
przymiotnik
- (2.1) poparty lub nacechowany wiedzą[2]
- (2.2) gruntownie wykształcony w swojej dziedzinie[2]
czasownik, forma fleksyjna
- (3.1) imiesłów przymiotnikowy przeszły bierny, rodzaj męski od: uczyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik uczony uczeni dopełniacz uczonego uczonych celownik uczonemu uczonym biernik uczonego uczonych narzędnik uczonym uczonymi miejscownik uczonym uczonych wołacz uczony uczeni depr. M. i W. lm: (te) uczone[3] - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik uczony uczona uczone uczeni uczone dopełniacz uczonego uczonej uczonego uczonych celownik uczonemu uczonej uczonemu uczonym biernik uczonego uczony uczoną uczone uczonych uczone narzędnik uczonym uczoną uczonym uczonymi miejscownik uczonym uczonej uczonym uczonych wołacz uczony uczona uczone uczeni uczone
- przykłady:
- (1.1) Nasz nauczyciel to wszechstronny uczony o wielu specjalnościach.
- (2.1) On potrafi przytoczyć wiele uczonych definicji na poparcie swoich poglądów.
- (3.1) Ten uczeń był uczony przeze mnie w poprzednich dwóch latach.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) polski / francuski / rosyjski / … uczony • wielki / wybitny / znakomity / genialny uczony
- (2.1) uczona księga / mowa / rozprawa / teoria • uczony dowód
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. uczenie n, uczeń mos, uczennica ż, nauka ż, uczoność ż, nauczanie n
- czas. uczyć ndk., nauczyć dk., nauczać ndk., wyuczyć dk.
- przym. wyuczony, nieuczony, wyuczalny
- przysł. uczenie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) < (2.2)[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) scholar; (2.1) learned, scholarly; (2.2) educated
- białoruski: (1.1) вучоны m, навуковец m; (2.2) вучоны
- esperanto: (1.1) erudiciulo, scienculo, klerulo, saĝulo; (2.1) saĝa, scioplena; (2.2) scioplena, dokta
- jidysz: (1.1) וויסנשאַפֿטלער m (wisnszaftler), חכם m (chochem)
- nepalski: (2.2) शिक्षित् (śikṣit)
- rosyjski: (1.1) учёный m; (2.1) учёный; (2.2) учёный
- ukraiński: (1.1) вче́ний m
- włoski: (2.2) dotto
- źródła:
- ↑ Hasło „uczony II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „uczony I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „uczony” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 19.