komendant

komendant (język polski)

komendant (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. dowódca wojskowy

(1.2) kierownik posterunku policji

(1.3) zwierzchnik oddziału straży pożarnej

(1.4) zwierzchnik organizacji paramilitarnej

(1.5) harc. instruktor harcerski kierujący daną jednostką

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komendant	komendanci
dopełniacz	komendanta	komendantów
celownik	komendantowi	komendantom
biernik	komendanta	komendantów
narzędnik	komendantem	komendantami
miejscownik	komendancie	komendantach
wołacz	komendancie	komendanci
depr. M. i W. lm: (te) komendanty

przykłady:

(1.1) Wojna z Niemcami wchodzi w okres końcowy – pisał w nim Komendant Sił Zbrojnych w Kraju (…)

(1.2) Komendant policji nadzoruje pracę swojego wydziału.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1) dowódca, kierownik, przełożony, szef, zwierzchnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. komenderować ndk.

rzecz. komenda ż, komendatura ż

forma żeńska komendantka ż

przym. komendancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. commandant

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) commandant, commanding officer; (1.2) police commandant, commissioner, commander; (1.3) marshal, fire chief; (1.4) commandant; (1.5) scoutmaster
• bułgarski: (1.1) комендант m
• rosyjski: (1.1) комендант m
• wilamowski: (1.1) komendaont m; (1.2) komendaont m; (1.3) komendaont m; (1.4) komendaont m; (1.5) komendaont m

źródła: