nauczyciel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nauczyciel (język polski)[edytuj]

nauczyciel (1.1)
wymowa:
IPA[ˌnawuˈʧ̑ɨʨ̑ɛl], AS[nayćel], zjawiska fonetyczne: zmięk.epenteza ł akc. pob. ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się nauczaniem; zob. też nauczyciel w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nauczyciele czuli się bardzo zmęczeni po wycieczce.
(1.1) Nasi nauczyciele darzyli nas, mimo wszystko, ogromnym zaufaniem[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) nauczyciel matematyki / historii / języka polskiego
synonimy:
(1.1) daw. bakalarz, metr, pot. belfer, pot. psor
antonimy:
(1.1) uczeń, uczennica
hiperonimy:
(1.1) dydaktyk, pedagog
hiponimy:
(1.1) wychowawca, guwerner, korepetytor, katecheta, instruktor, profesor, wykładowca, wuefista, polonista, matematyk
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nauczycielstwo n, nauczanie n, nauczenie n, nauka ż, uczeń m, uczenie n
forma żeńska nauczycielka ż
czas. nauczać ndk., nauczyć dk., uczyć ndk.
przym. nauczycielski, wyuczalny
przysł. nauczycielsko, uczenie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. nauczać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Barbara Ziembicka, Najprostszą drogą. Rozmowy z artystami, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 21.