burza

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

burza (język polski)[edytuj]

burza (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈbuʒa], AS[buža]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) meteorol. intensywne opady deszczu lub deszczu i gradu, któremu towarzyszą wyładowania elektryczne w atmosferze (błyskawice i grzmoty); zob. też burza w Wikipedii
(1.2) przen. czynność, zjawisko o dużej intensywności lub o gwałtownym przebiegu (np. wydarzenie historyczne, wojna, rewolucja, bunt, także gwałtowna reakcja na coś, awantura)
(1.3) przen. namiętność, niepokój
(1.4) bezład, chaos
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Jacek, wracaj natychmiast do domu, bo zanosi się na burzę!
(1.2) Głowę Jacka okala burza długich, falujących włosów.
składnia:
(1.2) burza + D.
kolokacje:
letnia / wiosenna / nocna / śnieżna burza • okropna / potężna / silna burza • burza z piorunami / błyskawicami • burza nadciąga / przechodzi nad / szaleje
(1.2) burza oklasków / nienawiści / włosów / kwiatów
(1.3) burza krwi / namiętności • burza kimś miotawzbudzić burzę
(1.4) burza loków / włosów
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) nawałnica, sztorm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. burzliwość ż, burzowiec m
przym. burzowy, burzliwy, przedburzowy
przysł. burzliwie
związki frazeologiczne:
(1.1) burza mózgówburza wisi w powietrzuburza wisi na włoskuiść jak burzaprzysłowia: bez burzy nie będzie deszczugdy pająk w lipcu przychodzi, to za sobą deszcz przywodzi, gdy swą pajęczynę snuje, bliską burzę czujekto burzę sieje, pioruny zbierakto sieje wiatr, zbiera burzępo burzach pogoda, po wojnie pokój
(1.2) burza dziejowaburza w szklance wody
etymologia:
prasł. *buŕa[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „burza” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

burza (język chorwacki)[edytuj]

burza (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. finans. giełda
odmiana:
(1.1) lp burza, burze, burzi, burzu, burzom, burzi, burzo; lm burze, burza, burzama, burze, burzama, burzama, burze
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

burza (język czeski)[edytuj]

burza (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. giełda
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. burzovní
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

burza (język słowacki)[edytuj]

burza (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. giełda[1][2]
(1.2) giełdamiejsce, gdzie publicznie sprzedaje się i kupuje towar, także używany[2]
(1.3) giełdamiejsce okazjonalnego handlu, często wymiennego[2]
(1.4) anat. torebka stawowa[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. burzián m, burzovníctvo n
przym. burzový, burziánsky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Słowacki - Fałszywi przyjaciele
źródła:
  1. 1,0 1,1 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 56.
  2. 2,0 2,1 2,2 Hasło „burza” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.