towarzyszyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

towarzyszyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌtɔvaˈʒɨʃɨʨ̑], AS[tovažyšyć], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) być, pozostawać przy kimś, asystować komuś
(1.2) występować razem z jakimś zjawiskiem
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Psy od dziesiątek tysięcy lat towarzyszą i służą ludziom.
(1.2) Przeziębieniu towarzyszy uczucie zatkanego nosa.
składnia:
(1.1) towarzyszyć + C.
kolokacje:
(1.1) osoba towarzysząca
(1.2) łódź towarzyszącabudownictwo towarzysząceminerał towarzyszący
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. towarzysz m, towarzyszka ż, towarzystwo n, towarzyszenie n, stowarzyszenie
czas. stowarzyszyć
przym. towarzyski
przysł. towarzysko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: