nadrzędny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nadrzędny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naḍˈʒɛ̃ndnɨ], AS[naḍžndny], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zajmujący w stosunku do innych wyższą pozycję
(1.2) gram. występujący w związku zależności jako element, któremu inny (podrzędny) jest podporządkowany
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jest jednak rzeczą znamienną, że retoryce i gramatyce humaniści przyznawali rolę nadrzędną, rolę hegemona nad filozofią i moralnością, prawem i medycyną[1].
(1.1) Drugim nadrzędnym celem jest utrzymanie funkcji ekologicznych środowiska przyrodniczego[2].
składnia:
kolokacje:
(1.2) zdanie nadrzędne
synonimy:
antonimy:
(1.1-2) podrzędny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podrząd mrz, nadrzędność ż
przysł. nadrzędnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Ziomek, Renesans, 1973, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Stefan Kozłowski, Ekorozwój: wyzwanie XXI wieku, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.