francuski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

francuski (język polski)[edytuj]

francuska (1.1) flaga
Le français est une langue ro­mane parlée comme lan­gue maternelle principale­ment en France (y compris outre-mer), dont elle est originaire (la " langue d’oïl "), en Belgique (en Wallonie et à Bruxelles), à Monaco, dans plusieurs provinces et territoires du Ca­nada (principalement au Qué­bec, mais aussi en Ontario et au Nouveau-Brunswick) et en Suisse romande (le français est l'une des quatre langues officielles de la Suisse).
francuski (2.1)
wymowa:
IPA[frãnˈʦ̑usʲci], AS[frãncusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Francji lub Francuzów; związany lub wywodzący się z Francji
(1.2) odnoszący się do języka francuskiego (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język urzędowy Francji, części Belgii, Szwajcarii, Kanady oraz kilkunastu innych państw; zob. też język francuski w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Kupiłem dzisiaj wyborne francuskie wino.
(2.1) We Francji francuski ma status języka urzędowego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) narodowość francuska • obywatelstwo francuskie • klucz francuskifrank francuski • buldog francuski • francuskie imperium kolonialnealfabet francuski • republika francuska • ogród francuskiowczarek francuski Briardtamaryszek francuskiczop francuskiwęzeł francuskiklon francuskimały gończy anglo-francuskizamek francuski (zamek skałkowy typu francuskiego) • bilard francuskifrancuski kalendarz republikańskiszach. obrona francuska
(2.1) uczyć się / używać francuskiego • posługiwać się / władać francuskim
synonimy:
(1.1) galijski
(2.1) francuszczyzna, język francuski
antonimy:
(1.1) niefrancuski, antyfrancuski
(2.1) niefrancuski
hiperonimy:
(1.1) europejski
(2.1) romański
hiponimy:
(1.1) północnofrancuski, południowofrancuski, wschodniofrancuski, zachodniofrancuski, środkowofrancuski
(2.1) frankoprowansalski, prowansalski
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Francja ż, francuszczyzna ż, Francuz m, francuz m, Francuzka ż, Francuzek m, franca ż, francuskość ż
czas. sfrancuzić, francuzieć
przysł. po francusku
związki frazeologiczne:
ciasto francuskiefrancuski pocałunek (pocałunek francuski) • miłość francuskafrancuska chorobafrancuski piesek
etymologia:
pol. Francja
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

francuski (język bośniacki)[edytuj]

Le français est une langue ro­mane parlée comme lan­gue maternelle principale­ment en France (y compris outre-mer), dont elle est originaire (la " langue d’oïl "), en Belgique (en Wallonie et à Bruxelles), à Monaco, dans plusieurs provinces et territoires du Ca­nada (principalement au Qué­bec, mais aussi en Ontario et au Nouveau-Brunswick) et en Suisse romande (le français est l'une des quatre langues officielles de la Suisse).
francuski (2.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) francuski

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) (język) francuski
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Francuska ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

francuski (język chorwacki)[edytuj]

Le français est une langue ro­mane parlée comme lan­gue maternelle principale­ment en France (y compris outre-mer), dont elle est originaire (la " langue d’oïl "), en Belgique (en Wallonie et à Bruxelles), à Monaco, dans plusieurs provinces et territoires du Ca­nada (principalement au Qué­bec, mais aussi en Ontario et au Nouveau-Brunswick) et en Suisse romande (le français est l'une des quatre langues officielles de la Suisse).
francuski (2.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) francuski

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) jęz. (język) francuski
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Francuska
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: