dorobkiewicz

dorobkiewicz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. osoba bogata lub o wysokiej pozycji społecznej osiągniętej z wykorzystaniem sprzyjających okoliczności

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dorobkiewicz	dorobkiewicze
dopełniacz	dorobkiewicza	dorobkiewiczów
celownik	dorobkiewiczowi	dorobkiewiczom
biernik	dorobkiewicza	dorobkiewiczów
narzędnik	dorobkiewiczem	dorobkiewiczami
miejscownik	dorobkiewiczu	dorobkiewiczach
wołacz	dorobkiewiczu	dorobkiewicze

przykłady:

(1.1) Sztuka, napisana z dużym humorem i wdziękiem, opowiada o perypetiach młodego szlachcica starającego się o rękę córki tytułowego dorobkiewicza, ten jednak usiłuje wydać ją za księcia

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nowobogacki, nuworysz, parweniusz; daw. dorobnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dorobek mrz, dorobkiewiczostwo n, dorobnik mos

przym. dorobkiewiczowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dorobić się

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nuworysz

• esperanto: (1.1) elsaltulo, novriĉulo
• hiszpański: (1.1) nuevo rico m
• niemiecki: (1.1) Emporkömmling m
• węgierski: (1.1) újgazdag
• włoski: (1.1) pidocchio rifatto m, pidocchio risalito m

źródła: