zakończenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zakończenie (język polski)[edytuj]

szczęśliwe zakończenie (1.2) filmu Charlie gra w filmie
zakończenia (1.3) kabla Ethernet
wymowa:
IPA[ˌzakɔ̃j̃n͇ˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS[zakõĩ ̯ṇčńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.rozs. artyk.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od zakończyć
(1.2) ostatnia część jakiejś czynności, działań, opowieści, utworu literackiego, muzycznego, filmu
(1.3) wystający fragment jakiegoś przedmiotu
(1.4) praw. telekom. fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do publicznej sieci telekomunikacyjnej; zob. też zakończenie sieci w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Zakończenie budowy było o wiele trudniejsze, niż jej rozpoczęcie.
(1.2) Ten kryminał ma zaskakujące zakończenie. Nigdy nie zgadniesz, kto zabił!
(1.3) Nikotyna poraża ruchowe zakończenia nerwowe.
(1.4) Zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego adresu sieciowego.
składnia:
zakończenie + D.
kolokacje:
(1.1) zakończenie zadania / projektu / kariery / budowy / leczenia / roku szkolnego
(1.2) szczęśliwe zakończenie • zakończenie utworu / książki / opowiadania
(1.3) zakończenie aksonu • zakończenie nerwowe / wentylacyjne
(1.4) zakończenie sieci
synonimy:
(1.1) sfinalizowanie, ukończenie, zwieńczenie, pot. meta
(1.2) finał, zwieńczenie, finisz, kropka nad i, pot. końcówka, pot. koniec
(1.3) końcówka, koniec, koniuszek
antonimy:
(1.1) rozpoczęcie
(1.2) rozpoczęcie, początek
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kończenie n, zakańczanie n, końcówka ż
czas. zakończyć, zakańczać, kończyć, dokończyć
przym. końcowy, zakończony
związki frazeologiczne:
znaleźć zakończenie w sądzie / u prokuratora, itp.
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: