конец

конец (język bułgarski)

transliteracja:

konec

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kraw. nitka, nić

odmiana:

przykłady:

(1.1) Мащехата ме изпрати да купя игла и конец, ще ми шие риза. → Macocha mnie wysłała, żebym kupił igłę i nitkę, uszyje mi koszulę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

конец (język rosyjski)

transliteracja:

konec

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koniec

(1.2) (tylko w lm) namiary

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	коне́ц
dopełniacz	конца́
celownik	концу́
biernik	коне́ц
narzędnik	концо́м
miejscownik	конце́

(1.1-2)

przypadek	liczba mnoga
mianownik	конецы́
dopełniacz	конецо́в
celownik	конеца́м
biernik	конецы́
narzędnik	конеца́ми
miejscownik	конеца́х

przykłady:

(1.1) Нача́лом её конца́ стал день 18 а́вгуста 1992 го́да, когда́ компа́ния была́ объя́влена банкро́том. → Początkiem jej końca stał się dzień 18 sierpnia 1992 roku, gdy ogłoszono upadłość spółki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. кончина ż

czas. кончать ndk., кончаться ndk., кончить ndk., кончиться ndk.

przysł. наконец

związki frazeologiczne:

сводить концы с концами → wiązać koniec z końcem; концы в воду → bez śladu, nic nie wiadomo, wszystko szyte kryte, szukaj winowajcy • в конце концов

etymologia:

uwagi:

źródła: