Przejdź do zawartości

opowieść

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

opowieść (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ɔˈpɔvʲjɛ̇ɕʨ̑], AS[opovʹi ̯ėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) opowiadana historia
(1.2) liter. utwór narracyjny o bogatej fabule i gawędziarskiej narracji, zwykle dłuższy od opowiadania i noweli, krótszy od powieści
(1.3) przen. pejor. coś, co zostało powiedziane
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Długo snuł swą opowieść, a my siedzieliśmy zasłuchani.
(1.2) Kamienna wioskato nostalgiczna opowieść Xiaolu Guo, autorki chińskiego pochodzenia[1].
(1.3) Jakoś nie wierzę w opowieść.
składnia:
kolokacje:
(1.1) snuć opowieść
synonimy:
(1.1) bajanie, bajka, baśń, gawęda, historia, klechda, legenda, mit, podanie; gw. (Górny Śląsk) bera
(1.2) opowiadanie
(1.3) bajka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. opowiedzenie n, opowiadanie n, opowiadanko n, opowiadacz m, opowiadaczka ż
zdrobn. opowiastka ż
czas. powiedzieć, opowiadać ndk., opowiedzieć dk.
przym. opowieściowy, opowiadawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: