wróżbiarz

wróżbiarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvruʒbʲjaʃ], AS: [vružbʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek przepowiadający przyszłość

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wróżbiarz	wróżbiarze
dopełniacz	wróżbiarza	wróżbiarzy / rzad. wróżbiarzów
celownik	wróżbiarzowi	wróżbiarzom
biernik	wróżbiarza	wróżbiarzy / rzad. wróżbiarzów
narzędnik	wróżbiarzem	wróżbiarzami
miejscownik	wróżbiarzu	wróżbiarzach
wołacz	wróżbiarzu	wróżbiarze

przykłady:

(1.1) Zajmował się różnymi procederami, był sutenerem, fałszerzem pieniędzy, wróżbiarzem, magikiem i złodziejem, a zacierał za sobą ślady tak biegle, że policja karać go mogła co najwyżej za zuchwalstwo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wróż, wróżbita, st.pol. czasownik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wróżbiarstwo n, wróż m, wróżbita m, wróżba ż, wróżka ż, wróżbitka ż, wróżenie n

forma żeńska wróżbiarka ż

przym. wróżebny, wróżbiarski

czas. wróżyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fortuneteller
• białoruski: (1.1) варажбіт m
• interlingua: (1.1) divino
• rosyjski: (1.1) ворожей m, гадальщик m, гадатель m
• ukraiński: (1.1) ворожбит m

źródła: