wróżbiarz

wróżbiarz (język polski)

wróżbiarz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvruʒbʲjaʃ], AS: [vružbʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ezot. człowiek przepowiadający przyszłość

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wróżbiarz	wróżbiarze
dopełniacz	wróżbiarza	wróżbiarzy / rzad. wróżbiarzów
celownik	wróżbiarzowi	wróżbiarzom
biernik	wróżbiarza	wróżbiarzy / rzad. wróżbiarzów
narzędnik	wróżbiarzem	wróżbiarzami
miejscownik	wróżbiarzu	wróżbiarzach
wołacz	wróżbiarzu	wróżbiarze

przykłady:

(1.1) Lecz obok, tych przodowników religji i oświaty, tuż obok, w jednej z takich samych brudnych, cuchnących izb, mieszkają i działają czarownicy, wróżbiarze i wiedźmy... tu też, gdzieś w pobliżu gnieździ się prastare pogaństwo.

(1.1) Zajmował się różnymi procederami, był sutenerem, fałszerzem pieniędzy, wróżbiarzem, magikiem i złodziejem, a zacierał za sobą ślady tak biegle, że policja karać go mogła co najwyżej za zuchwalstwo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wróż, wróżbita; przest. wieszczbiarz; st.pol. czasownik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wróżbiarstwo n, wróż mos, wróżbita mos, wróżba ż, wróżebność ż, wróżka ż, wróżbitka ż, wróżenie n

forma żeńska wróżbiarka ż

czas. powróżyć dk., wróżyć ndk., wywróżyć dk.

przym. wróżebny, wróżbiarski

przysł. wróżbiarsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wróżba + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) diviner, foreteller, fortune teller, fortuneteller, soothsayer
• białoruski: (1.1) варажбіт m (varažbìt)
• estoński: (1.1) ennustaja
• francuski: (1.1) devin m, voyant m
• hiszpański: (1.1) devino m
• interlingua: (1.1) divino, cartomante
• łaciński: (1.1) hariolus m
• niderlandzki: (1.1) wichelaar m, waarzegger m
• niemiecki: (1.1) Wahrsager m
• portugalski: (1.1) cartomante m
• rosyjski: (1.1) ворожей m (vorožej), гадальщик m (gadalʹŝik), гадатель m (gadatelʹ)
• turecki: (1.1) falcı, kâhin
• ukraiński: (1.1) ворожбит m (vorožbit)
• węgierski: (1.1) jós
• włoski: (1.1) divinatore m, indovino m, cartomante m

źródła: