wróżbiarz
wróżbiarz (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wróżbiarz wróżbiarze dopełniacz wróżbiarza wróżbiarzy / rzad. wróżbiarzów[1] celownik wróżbiarzowi wróżbiarzom biernik wróżbiarza wróżbiarzy / rzad. wróżbiarzów narzędnik wróżbiarzem wróżbiarzami miejscownik wróżbiarzu wróżbiarzach wołacz wróżbiarzu wróżbiarze
- przykłady:
- (1.1)
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wróżbiarstwo n, wróż m, wróżbita m, wróżba f, wróżka f, wróżbitka f, wróżenie n
- forma żeńska wróżbiarka f
- przym. wróżebny, wróżbiarski
- czas. wróżyć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fortuneteller
- białoruski: (1.1) варажбіт m
- interlingua: (1.1) divino
- rosyjski: (1.1) ворожей m, гадальщик m, гадатель m
- ukraiński: (1.1) ворожбит m
- źródła:
- ↑
Hasło wróżbiarz w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.