przodownik
przodownik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba lub grupa ludzi przodująca w danej dziedzinie; pierwszy w czymś[1][2]
- (1.2) adm. stopień podoficerski w polskiej międzywojennej policji państwowej[1]
- (1.3) przest. przywódca[2]
- przykłady:
- (1.1) Wśród murarzy na budowie Mateusz w krótkim czasie stał się przodownikiem.
- (1.2) Drzwi otworzyły się i do pokoju wszedł przodownik i dwaj wywiadowcy po cywilnemu.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przodownik pracy
- synonimy:
- (1.1) protagonista, przewodnik
- (1.2) sierżant
- (1.3) lider, pejor. prowodyr, przest. wodziciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przodek mos/mrz, przodownica ż, przodownictwo n
- czas. przodować ndk.
- przym. przodowniczy, przedni
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bellwether
- białoruski: (1.1) перадавік m
- niderlandzki: (1.1) voorman m
- źródła:
- 1 2
Hasło „przodownik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 Hasło „przodownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Kariera Nikodema Dyzmy, Warszawa 2014, s. 272.
