Przejdź do zawartości

przodownik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przodownik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba lub grupa ludzi przodująca w danej dziedzinie; pierwszy w czymś[1][2]
(1.2) adm. stopień podoficerski w polskiej międzywojennej policji państwowej[1]
(1.3) przest. przywódca[2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Wśród murarzy na budowie Mateusz w krótkim czasie stał się przodownikiem.
(1.2) Drzwi otworzyły się i do pokoju wszedł przodownik i dwaj wywiadowcy po cywilnemu.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) przodownik pracy
synonimy:
(1.1) protagonista, przewodnik
(1.2) sierżant
(1.3) lider, pejor. prowodyr, przest. wodziciel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przodek mos/mrz, przodownica ż, przodownictwo n
czas. przodować ndk.
przym. przodowniczy, przedni
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „przodownik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „przodownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Kariera Nikodema Dyzmy, Warszawa 2014, s. 272.