suma

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: summasüümäšuma

suma (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈsũma], AS[sũma], zjawiska fonetyczne: nazal., ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: su•ma[1]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. wynik dodawania[2][3]
(1.2) pewna ilość pieniędzy[2][3]
(1.3) zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk, wrażeń[2][3]
(1.4) kośc. w liturgii katolickiej: główna uroczysta msza odprawiana w dni świąteczne[2][3]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: sum
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Suma 2 i 3 to 5.
(1.2) W efekcie zbiórki zgromadzono sumę stu tysięcy złotych.
(1.4) Po sumie organista zaintonowałBoże, coś Polskę”.
składnia:
kolokacje:
(1.2) bajeczna / bajońska suma pieniędzy
(1.4) być na sumie • pójść na sumę • uczestniczyć w sumie • suma odpustowa
synonimy:
(1.2) kwota
(1.4) gw. (Poznań) wielka msza[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podsumowanie n, podsumowywanie n, posumowanie n, resumowanie n, subsumowanie n, sumariusz mrz, sumator mrz, sumowalność ż, sumowanie n, zasumowanie n, zesumowanie n, zesumowywanie n, zsumowanie n, zsumowywanie n
zdrobn. sumka ż
czas. podsumować dk., podsumowywać ndk., posumować dk., resumować ndk., subsumować ndk., sumować ndk., zasumować dk., zesumować dk., zesumowywać ndk., zsumować dk., zsumowywać ndk.
przym. sumacyjny, sumaryczny, sumowalny
związki frazeologiczne:
bajońskie sumyneapolitańskie sumyw sumie
etymologia:
łac. summa[2][5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „suma” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1255.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „suma” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „suma” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 254.
  5. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.

suma (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈsu.ma]
homofon: zuma (dialekty z utożsamieniem s-z)
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. dodawanie
(1.2) mat. suma, wynik dowawania
(1.3) esencja, istota rzeczy
(1.4) podręcznik, zarys, kompendium

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od sumar
(2.2) 2. os. lp () trybu rozkazującego (imperativo) od sumar
(2.3) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od sumir
(2.4) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od sumir
(2.5) 3. os. lp (usted) trybu rozkazującego (imperativo) od sumir
odmiana:
(1) lm sumas
przykłady:
(1.2) Todo número complejo, en su forma binómica, se puede representar como la suma de un número real y un número imaginario.Każdą liczbę zespoloną można wyrazić w postaci algebraicznej (dosł. dwumianowej) jako sumę liczby rzeczywistej i liczby urojonej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) adición
(1.2) total, sumatorio
antonimy:
(1.1) sustracción
(1.2) diferencia, residuo, resto, resta
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. sumar, sumarse, sumariar
przym. sumario, sumador, sumarial, sumarísimo
przysł. sumamente, sumariamente
rzecz. sumando m, sumaria ż, sumario m, sumador m, sumadora ż, sumatorio m
związki frazeologiczne:
en sumaw sumie
etymologia:
łac. summa
uwagi:
(1.1) por. restaodejmowanie
(1.1) zobacz też: aritméticasumarestamultiplicacióndivisión
(1.1) zobacz też: Hiszpański - Matematyka
źródła:

suma (język litewski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) suma, kwota
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

suma (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) suma, kwota
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) veľká suma
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sumárnosť ż
przym. sumárny
przysł. sumárne
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: