dydaktyk

dydaktyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) naukowiec specjalizujący się w zakresie dydaktyki

(1.2) książk. zdolny pedagog

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: dydaktyka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dydaktyk	dydaktycy
dopełniacz	dydaktyka	dydaktyków
celownik	dydaktykowi	dydaktykom
biernik	dydaktyka	dydaktyków
narzędnik	dydaktykiem	dydaktykami
miejscownik	dydaktyku	dydaktykach
wołacz	dydaktyku	dydaktycy
depr. M. i W. lm: (te) dydaktyki

przykłady:

(1.1) Odniósł jednak sukces jako wychowawca i dydaktyk, wspierając pracę zespołową, dążąc do uchwycenia istoty problemu i zaproponowania całościowego rozwiązania.

(1.2) Pan Henryk był zasłużonym dydaktykiem i doświadczonym instruktorem.

składnia:

(1.1) dydaktyk + D.

kolokacje:

(1.1) dydaktyk matematyki / nauk przyrodniczych

(1.2) dobry / doskonały / doświadczony dydaktyk

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dydaktyczność ż, dydaktyka ż, dydaktyzm mrz

forma żeńska dydaktyczka ż

przym. dydaktyczny

rzecz. dydaktycznie

przysł. dydaktycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) didactician, educator
• białoruski: (1.2) дыдактык m
• bułgarski: (1.2) дидактик m
• słowacki: (1.2) didaktik m
• słoweński: (1.2) didaktik m
• włoski: (1.2) didatta m, didattico m

źródła: