belfer
belfer (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. lekcew. lub żart. nauczyciel[1]
- (1.2) gw. więz. mądry, doświadczony więzień[2]
- (1.3) gw. (Górny Śląsk) nauczyciel w szkole średniej[3]
- odmiana:
- (1.1-2)
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. belferzyna mos, belferstwo n, belfrowanie n
- czas. belfrować ndk.
- przym. belferski
- przysł. belfersko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) jid. בעלפֿער (belfer) → pomocnik nauczyciela w chederze < niem. Behelfer[2] < niem. behelfen → pomagać[6]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nauczyciel
- źródła:
- ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 30.
- ↑ 2,0 2,1 Agnieszka Małocha, Żydowskie zapożyczenia leksykalne w socjolekcie przestępczym w: Język a kultura, t. 10, Języki subkultur pod red. Janusza Anusiewicza i Bogdana Sicińskiego, Wrocław 1994, s. 140.
- ↑ Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 32-33.
