uczenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uczenie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[uˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS[učńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przekazywanie innym wiedzy

przysłówek

(2.1) w sposób uczony
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Pan Ireneusz to stary belfer, uczenie jest pasją jego życia.
(2.1) Przemawiał zbyt uczenie, połowa go nie zrozumiała.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nauczanie
(2.1) mądrze, naukowo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uczelnia ż, uczona ż, nauka ż, nauczyciel mos, nauczycielka ż, uczeń mos, uczony mos
czas. uczyć ndk., uczyć się ndk.
przym. uczony, wyuczalny, uczniowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: