Przejdź do zawartości

uczennica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uczennica (język polski)

[edytuj]
uczennica (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌut͡ʃɛ̃ɲˈːit͡sa], AS: [učẽ•ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.gemin.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: uczeń
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Basia jest uczennicą drugiej klasy gimnazjum.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) gimnazjalistka, licealistka, pensjonarka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uczony mos
forma męska uczeń mos
przym. uczniowski, uczony, wyuczalny
czas. uczyć
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. uczeń + -nica
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: uczeń
źródła: