kaznodziejstwo

kaznodziejstwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. wygłaszanie kazań, bycie kaznodzieją

(1.2) rel. całość twórczości kaznodziejskiej

(1.3) talent oratorski

(1.4) pot. skłonność do wygłaszania mów, prawienia morałów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kaznodziejstwo	kaznodziejstwa
dopełniacz	kaznodziejstwa	kaznodziejstw
celownik	kaznodziejstwu	kaznodziejstwom
biernik	kaznodziejstwo	kaznodziejstwa
narzędnik	kaznodziejstwem	kaznodziejstwami
miejscownik	kaznodziejstwie	kaznodziejstwach
wołacz	kaznodziejstwo	kaznodziejstwa

przykłady:

(1.1) Wojtyłę pociągało kaznodziejstwo.

(1.1) Istotnym miernikiem dobrego kaznodziejstwa jest osobiste życie kaznodziei.

(1.2) Kaznodziejstwo franciszkanów pierwszej doby było proste i czyste jak źródlana woda.

(1.2) Miał do tego talent, jego kaznodziejstwo było wysokich lotów.

(1.4) Mam po dziurki w nosie tego jego kaznodziejstwa, tych jego morałów i sentencji.

(1.4) Zlituj się, będziesz mi tu cały wieczór uprawiał kaznodziejstwo?

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) kaznodziejstwo ludowe / średniowieczne / renesansowe / barokowe / współczesne / franciszkańskie / dominikańskie • historia / dzieje kaznodziejstwa • uprawiać kaznodziejstwo

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kaznodzieja m

forma żeńska kaznodziejka ż

przym. kaznodziejski

przysł. kaznodziejsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kaznodzieja + -stwo < pol. kazanie < pol. kazać → przest. głosić kazanie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) preaching; (1.2) preaching
• włoski: (1.1) predicazione ż; (1.2) predicazione ż

źródła: