kazanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kazanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kaˈzãɲɛ], AS[kazãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. religijna przemowa, której celem jest przekazanie prawd wiary i zasad życia moralnego, w chrześcijaństwie także część mszy lub nabożeństwa; zob. też kazanie w Wikipedii
(1.2) przen. pot. nadęta mowa umoralniająca
(1.3) rzecz. odczas. od kazać
odmiana:
(1.1-2)
(1.3) blm,
przykłady:
(1.1) Kazania głoszone też poza eucharystią, np. podczas Gorzkich Żali.
(1.1) Każda homilia jest kazaniem, ale nie każde kazanie jest homilią.
(1.2) Jeżeli wrócę do domu po północy, to znowu będę miał kazanie od żony.
(1.2) Belfer prawił młodzieży tradycyjne kazanie przed wspólnym wyjściem do kina.
(1.3) Kazanie mu iść precz nie było najlepszym pomysłem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wygłosić / wygłaszać kazanie • kazanie odpustowe / prymicyjne / ślubne / pogrzebowetelekazanie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przemówienie / mowa
hiponimy:
(1.1) homilia, egzorta, chtuba
holonimy:
(1.1) msza
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kazalnica ż, Kazalnica ż
czas. kazać ndk.
przym. kazaniowy
związki frazeologiczne:
prawić kazaniesiedzieć jak na niemieckim kazaniu / siedzieć jak na tureckim kazaniudobry przykład to połowa kazaniamłody ksiądz miewa najlepsze kazania
etymologia:
(1.1-3) pol. kazać[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Radosław Grześkowiak, Ewa Nawrocka, Bolesław Oleksowicz, Stanisław Rosiek, Między tekstami 2. Renesans. Barok. Oświecenie (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2005, s. 73.