puenta

puenta (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. myśl kończąca czyjąś wypowiedź lub utwór literacki; zob. też puenta w Wikipedii

(1.2) przen. zakończenie czegoś: procesu, działania lub sprawy, które nadaje im szczególny sens

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	puenta	puenty
dopełniacz	puenty	puent
celownik	puencie	puentom
biernik	puentę	puenty
narzędnik	puentą	puentami
miejscownik	puencie	puentach
wołacz	puento	puenty

przykłady:

(1.1) Ta historia jest ciekawa, ale puenta przy niej najciekawsza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pointa

(1.2) pointa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) sumacja

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. puentowanie n, spuentowanie n, puentylizm m, puentylista m

czas. puentować ndk., spuentować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. pointe → ostre zakończenie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) punchline
• niemiecki: (1.1) Pointe ż
• szwedzki: (1.1) slutkläm w, slutpoäng w, sensmoral w

źródła: