jabłoń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: jabloň

jabłoń (język polski)[edytuj]

jabłoń (1.1)
wymowa:
IPA[ˈjabwɔ̃ɲ], AS[i ̯abu̯õń], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogrod. drzewo, na którym rosną jabłka; zob. też jabłoń w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ta jabłoń rodzi pyszne owoce.
(1.1) Nasze jabłonie zaatakowała pleśń.
(1.1) Dziewczyna wplotła kwiat jabłoni w swoje długie czarne włosy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dzika jabłoń • rozłożysta jabłoń • kwitnąca/owocująca jabłoń • kwiat jabłoni
synonimy:
(1.1) jabłonka; lud. płonka[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jabłko n, jabłecznik m
zdrobn. jabłonka ż
przym. jabłkowy, jabłoniowy, jabłeczny
związki frazeologiczne:
niedaleko pada jabłko od jabłoni
etymologia:
prasł. *ablonь[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 108.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jabłoń” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.