jabłecznik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jabłecznik (język polski)[edytuj]

jabłecznik (1.1)
jabłecznik (1.2)
wymowa:
IPA[jabˈwɛʧ̑ʲɲik], AS[i ̯abu̯ečʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) cuk. kulin. ciasto z jabłkami
(1.2) enol. słabe wino z jabłek[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Moja babcia upiekła dzisiaj pyszny jabłecznik.
(1.2) Dla ochłody piliśmy jabłecznik, którym częstował wujek Staszek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) szarlotka, gw. (Śląsk Cieszyński) jabczok
(1.2) cydr, gw. (Śląsk Cieszyński) jabczok
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jabłko n, jabłoń ż, jabol mrz, jabcok mrz
przym. jabłeczny, jabłkowy, jabłoniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. jabłeczny + -ik
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „jabłecznik” w: Słownik terminów winiarskich.

jabłecznik (język kaszubski)[edytuj]

jabłecznik (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kulin. jabłecznik
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: