diamagnetyk

diamagnetyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fiz. ciało o przenikalności magnetycznej mniejszej od próżni, słabo odpychane przez magnes

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	diamagnetyk	diamagnetyki
dopełniacz	diamagnetyku	diamagnetyków
celownik	diamagnetykowi	diamagnetykom
biernik	diamagnetyk	diamagnetyki
narzędnik	diamagnetykiem	diamagnetykami
miejscownik	diamagnetyku	diamagnetykach
wołacz	diamagnetyku	diamagnetyki

przykłady:

(1.1) Szybko okazało się, że woda jest tzw. diamagnetykiem — nie lubi pola magnetycznego i ucieka tam, gdzie ono jest najsłabsze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. diamagnetyzm m, magnes mrz

przym. diamagnetyczny

przysł. diamagnetycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) diamagnetic
• białoruski: (1.1) дыямагне́тык m
• kataloński: (1.1) diamagnètic m
• niemiecki: (1.1) Diamagnetikum n
• rosyjski: (1.1) диамагне́тик m
• słowacki: (1.1) diamagnetikum n
• ukraiński: (1.1) діамагне́тик m

źródła: