magnes

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: mágnes

magnes (język polski)[edytuj]

magnes (1.1)
wymowa:
IPA[ˈmaɡnɛs], AS[magnes] ?/i
homofon: magnez
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przedmiot mający zdolność przyciągania niektórych przedmiotów (zrobionych z żelaza i jego stopów); zob. też magnes w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nie należy kłaść magnesu obok dyskietki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. magnet
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) elektromagnes, ferromagnes
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. magnetyk m, diamagnetyk m, paramagnetyk m, magnetyczność ż, magnetyzm mrz
czas. magnesować, namagnesować
przym. magnetyczny, magnesowy
tem. słow. magneto-
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. Μάγνης (Mágnēs), od nazwy miasta „Magnezja”
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: