Кельце

Кельце (język ukraiński)

Ке́льце (1.1)

transliteracja:

Kelʹce

wymowa:

Ке́льце zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. Kielce

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Ке́льце
dopełniacz	Ке́льце
celownik	Ке́льце
biernik	Ке́льце
narzędnik	Ке́льце
miejscownik	на/у Ке́льце
wołacz	Ке́льце

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) бу́ти у Ке́льце → być w Kielcach • жи́ти у Ке́льце → żyć w Kielcach • працюва́ти у Ке́льце → pracować w Kielcach • народи́тися у Ке́льце → urodzić się w Kielcach • поме́рти у Ке́льце → umrzeć w Kielcach • осели́тися у Ке́льце → osiedlić się w Kielcach • ї́хати до Ке́льце → jechać do Kielc • переї́зд до Ке́льце → przeprowadzka do Kielc • приї́хати з Ке́льце → przyjechać z Kielc • бу́ти ро́дом з Ке́льце → pochodzić z Kielc • бу́ти жи́телем Ке́льце → być mieszkańcem Kielc • ста́ти жи́телькою Ке́льце → stać się mieszkanką Kielc • доро́га у Ке́льце → droga w Kielcach • ву́лиця у Ке́льце → ulica w Kielcach • пло́ща у Ке́льце → plac w Kielcach • кварти́ра у Ке́льце → mieszkanie w Kielcach

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) мі́сто

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. келецький

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: