zdziczenie

zdziczenie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) powrót lub osiągnięcie stanu dzikości

(1.2) utracenie cech świadczących o byciu cywilizowanym

(1.3) utracenie umiejętności i chęci nawiązywania kontaktu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zdziczenie	zdziczenia
dopełniacz	zdziczenia	zdziczeń
celownik	zdziczeniu	zdziczeniom
biernik	zdziczenie	zdziczenia
narzędnik	zdziczeniem	zdziczeniami
miejscownik	zdziczeniu	zdziczeniach
wołacz	zdziczenie	zdziczenia

przykłady:

(1.1) Bywają ogródki zupełnie zaniedbane, objęte zdziczeniem, lecz mające duży, swoisty powab.

(1.2) Słyszymy o okropnych upadkach i zdziczeniach, o zbrodniach i występkach, ale jakże często źródło złego wynikło ze smutnej sierocej doli?

składnia:

(1.1) zdziczenie + D.

(1.2) zdziczenie + D.

kolokacje:

(1.2) absolutne / moralne / prawdziwe zdziczenie • zdziczenie obyczajów / wojenne • objawy zdziczenia

synonimy:

(1.2) barbaryzacja, brutalizacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzicz ż, dziczenie n, dziczyzna ż, dzik mzw, dziki mos, dzikość ż, dzikus mos, dzikuska ż

czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.

przym. zdziczały, dziczy, dziki

przysł. dziko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dziczeć + -enie

uwagi:

zwykle w lp

tłumaczenia:

źródła: