rzeczownik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rzeczownik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʒɛˈʧ̑ɔvʲɲik], AS[žečovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk., ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; zob. też rzeczownik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zazwyczaj rzeczowniki stanowią podmioty zdań, ale mogą być również i dopełnieniami.
(1.1) Wyrazrzeczowniksam w sobie jest rzeczownikiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rzeczownik własnyrzeczownik żywotny / nieżywotny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) część mowy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzecz ż
przym. rzeczownikowy, odrzeczownikowy, rzeczowy
przysł. rzeczownikowo, rzeczowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. rzecz
uwagi:
zobacz też: słowniki tematyczne dla słownictwa gramatycznego
tłumaczenia:
źródła: