nadanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nadanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naˈdãɲɛ], AS[nadãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od nadać
(1.2) hist. dokument potwierdzający ofiarowanie dóbr, przyznanie przywilejów, praw itp.
(1.3) hist. to, co jest przedmiotem nadania (1.2)
odmiana:
(1.1) blm,
(1.2-3)
przykłady:
(1.1) Korszanie pomimo upału oraz szalejącej w okolicy burzy z chęcią przybyli do amfiteatru, by świętować wspólnie 50-lecie nadania praw miejskich swojemu miastu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) donacja, uposażenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadawanie n, nadawca m, nadawczyni ż, nadajnik m, nadawnictwo n, nadawacz m
czas. nadać dk., nadawać ndk.
przym. nadawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

nadanie (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) uzdolnienie, talent, zdolności (lm)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) talent
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadanosť ż
przym. nadaný
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: