przebitka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przebitka (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cienki papier dawniej używany do sporządzania kopii podczas pisania na maszynie
(1.2) kopia danego tekstu wykonana za pomocą odpowiedniego urządzenia
(1.3) pot. zysk wynikający ze sprzedaży towaru za wyższą cenę niż cena kupna
(1.4) pot. dodatkowe przejście pozwalające na komunikację między dwiema wydrążonymi w ziemi trasami
(1.5) pot. mały kolczyk umieszczany w pistolecie do przekłuwania uszu
(1.6) karc. pobicie karty już wcześniej pobitej
(1.7) film. krótkie ujęcie wmontowane do ujęcia podstawowego, pokazujące obraz na bliższym planie
(1.8) sport. w siatkówce: uderzenie w piłkę sprawiające, że piłka przelatuje nad siatką
(1.9) sport. w piłce nożnej: przejęcie od przeciwnika piłki lecącej w powietrzu w celu oddania gola
(1.10) daw. przetopienie monet i wybicie ich od nowa
odmiana:
(1.1-10)
przykłady:
(1.1) Na blacie, wspartym od spodu na dwóch wysuwanych żerdziach, akurat stała otwarta maszyna do pisania z wkręconym przekładańcem papieru, przebitki i kalki[1].
(1.3) Za dwie kartki na czekoladę dostawaliśmy jedną tabliczkę czekolady i sprzedawaliśmy na tak zwanym czarnym rynku z kilkakrotną przebitką[2].
(1.9) Losy spotkania rozstrzygnęły się w 80 min, kiedy po dograniu z rogu Żurka i przebitce Bryły, głową do siatki trafił Gałuszka[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) odbitka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. przebijać
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. przebić + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Antoni Libera, Madame, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Wiesław Koluch, Z pamiętnika polskiego najemnika, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. (BOCH), Idąc w odwrotnych kierunkach, „Dziennik Polski”, 2008-10-20, Narodowy Korpus Języka Polskiego.