kara

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: KaraKárakärakärra

kara (język polski)[edytuj]

kara (1.1) chłosty
kara (1.2)
wymowa:
?/i, IPA[ˈkara], AS[kara]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dolegliwość wymierzona jako sankcja
(1.2) gw. (Górny Śląsk) taczka[1][2]

rzeczownik, rodzaj nijaki, forma fleksyjna

(2.1) M. i B. lm od: karo

przymiotnik, forma fleksyjna

(3.1) M. lp, ż od: kary
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Za karę ojciec odebrał jej kluczyki od samochodu.
(1.1) Sąd skazał oskarżonego na karę dwóch lat więzienia.
(1.2) Wciepnij maras na kara.
składnia:
kolokacje:
(1.1) za karę • najwyższy wymiar kary
(1.2) jechać karą
synonimy:
(1.2) gw. (Górny Śląsk) targocz, tragocz
antonimy:
(1.1) nagroda
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. karnista, karnistyka, skaranie, ukaranie
czas. karać, karny, pokarać, ukarać
przym. bezkarny, karalny, karny, ukarany, niekarany, niekaralny
(1.2)
czas. karnąć
związki frazeologiczne:
kara boskabez kary dziecka się nie wychowa; zobacz też: przysłowia o karze
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: taczka
źródła:
  1. Ligoń Stanisław Bery i bojki śląskie. Karlik z "Kocyndra", Opole 1932, str. 3
  2. Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 65.

kara (esperanto)[edytuj]

morfologia:
kara
wymowa:
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) drogi, miły, kochany
(1.2) przest. drogi, kosztowny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ho, mia kara amiko! → O, mój drogi przyjacielu!
(1.1) Tio estis tro kara.To było zbyt drogie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) amata
(1.2) multekosta
antonimy:
(1.1,2) malkara
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kara (język karaimski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czarny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz karaimski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

kara (język kaszubski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) taczka[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.

kara (język kornijski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) kochać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kerensa
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kara (slovio)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
кара
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kara
(1.2) mandat
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kara (język turecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ka'ɾa]
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ląd, ziemia

przymiotnik

(2.1) czarny
(2.2) przen. czarny, zły, niepomyślny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) karaya çıkmak (wychodzić na ląd [ze statku])
(2.1) karaborsaKaradenizkara haberkara listekara mizah
synonimy:
(2.1) siyah
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
(2.2) kara kara düşünmek (mieć czarne myśli)
etymologia:
uwagi:
źródła: