trest
trest (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) kara
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trest tresty dopełniacz trestu trestů celownik trestu trestům biernik trest tresty wołacz treste tresty miejscownik trestu trestech narzędnik trestem tresty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
trest (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. trestanec m, trestanka ż, trestankyňa ż, trestnica ż
- przym. trestanecký
- czas. trestať ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. II, P-Ž, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 414.