istota

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

istota (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[iˈstɔta], AS[istota] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stworzenie, osoba, żyjący organizm, postać
(1.2) charakter, rodzaj, postać czegoś lub kogoś
(1.3) coś, co jest zasadnicze w jakiejś sprawie; podstawa, sedno danej sprawy
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Pierwszą żywą istotą w kosmosie pochodzącą z Ziemi była muszka owocowa[1].
(1.3) Na czym polega istota tego sporu?
(1.3) Na tym polega istota sądownictwa w państwie prawa: wyroki mogą się nie podobać, ale władzy wykonawczej nie wolno ich uchylać[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) istota żywa • istota ludzka
(1.3) w istocie
synonimy:
(1.1) istnienie, stworzenie
(1.3) esencja, jądro, kwintesencja, meritum, rdzeń, sedno
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) człowiek, persona, zwierzę, stwór
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zaistnieć, istnieć ndk.
przym. istotny
przysł. istotnie
partyk. istotnie
rzecz. istotność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.3) zwykle w lp[3]
(1.2-3) por. właściwość • cecha
tłumaczenia:
źródła:
  1. Piotr Grabski, Kosmiczna odyseja muszki owocowej
  2. Jerzy Baczyński, Zamach marcowy. Polityka, 2016, nr 12 (3051), str. 12.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „istota” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.