kosmos

kosmos (język polski)

kosmos (1.1)

kosmosy (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈkɔsmɔs], AS: [kosmos] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) astr. przestrzeń poza obszarem ziemskiej atmosfery; zob. też kosmos w Wikipedii

(1.2) bot. Cosmos bipinnatus Cav., gatunek rośliny z rodziny astrowatych; zob. też kosmos w Wikipedii

(1.3) bot. roślina z gatunku kosmosów (1.2)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kosmos
dopełniacz	kosmosu
celownik	kosmosowi
biernik	kosmos
narzędnik	kosmosem
miejscownik	kosmosie
wołacz	kosmosie

(1.3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmos	kosmosy
dopełniacz	kosmosu	kosmosów
celownik	kosmosowi	kosmosom
biernik	kosmos	kosmosy
narzędnik	kosmosem	kosmosami
miejscownik	kosmosie	kosmosach
wołacz	kosmosie	kosmosy

przykłady:

(1.1) Według popularnego mitu, jedyną budowlą widoczną z kosmosu jest Wielki Mur Chiński.

(1.2) W wielu krajach świata kosmos uprawiany jest jako roślina ozdobna.

składnia:

kolokacje:

(1.1) podbój / eksploracja kosmosu

(1.2) podlewać / sadzić / uprawiać kosmos

synonimy:

(1.1) wszechświat, uniwersum

(1.2) kosmos podwójnie pierzasty, onętek, ponętka, warszawianka

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) takson

(1.3) roślina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmita mos, kosmitka ż

przym. kosmiczny

przysł. kosmicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. κόσμος (kósmos) → porządek, szyk; upiększenie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) space, cosmos
• arabski: (1.1) كون m (kawn)
• azerski: (1.1) kosmos
• białoruski: (1.1) сусьвет m, космос m
• duński: (1.1) kosmos n
• esperanto: (1.1) kosmo, universo
• francuski: (1.1) univers
• hebrajski: (1.1) חלל m (chalal)
• jidysz: (1.1) קאָסמאָס m (kosmos)
• kataloński: (1.1) cosmos m
• litewski: (1.1) kosmosas m
• niemiecki: (1.1) Kosmos m
• nowogrecki: (1.1) διάστημα n, κόσμος m, σύμπαν n
• perski: (1.1) گیتی
• rosyjski: (1.1) космос m
• turecki: (1.1) acun, kozmos
• ukraiński: (1.1) космос m
• wilamowski: (1.1) kosmos m; (1.2) kosmos m; (1.3) kosmos m
• włoski: (1.1) cosmo m; (1.2) cosmea ż; (1.3) cosmea ż

źródła:

kosmos (język azerski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kosmos

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kosmos (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kosmos

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kosmiko

rzecz. kosmologia

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kosmos (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) astr. kosmos

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmos	kosmy
dopełniacz	kosmu	kosmů
celownik	kosmu	kosmům
biernik	kosmos	kosmy
wołacz	kosme	kosmy
miejscownik	kosmu	kosmech
narzędnik	kosmem	kosmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) vesmír

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmodrom, kosmogonie, kosmolog, kosmonaut, kosmonautka, kosmonautika

przym. kosmický, kosmonautický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kosmos (język turkmeński)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kosmos

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kosmos (język wilamowski)

kosmos (1.1)

kosmos (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) astr. kosmos

(1.2) bot. kosmos

odmiana:

(1.1) blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmonaut m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: