podstawa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

podstawa (język polski)[edytuj]

podstawa (1.1) kolumny
wymowa:
IPA[pɔtˈstava], AS[potstava], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) to, na czym coś stoi
(1.2) pewna zasada, baza teoretyczna
(1.3) tylko w lm podstawyelementarna wiedza z danej dziedziny
odmiana:
(1.1-2)
(1.3) blp,
przykłady:
(1.1) Rzeźba stoi na marmurowej podstawie.
(1.2) Podstawą działania maszyny jest ruch obrotowy.
(1.3) Uczeń opanowuje podstawy matematyki.
składnia:
(1.1-2) podstawa czegoś / do czegoś[1]
(1.3) podstawa czegoś[1]
kolokacje:
podstawa prawnadawać podstawy do czegośna podstawie czegośbazować (opierać się) na czymś; budować, tworzyć od podstaw
synonimy:
(1.1) fundament, podparcie, podpora, podłoże
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podstawek m, podstawowość ż
zdrobn. podstawka ż, podstaweczka ż
przym. podstawowy
przysł. podstawowo
związki frazeologiczne:
praca u podstaw
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.