bękart
bękart (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) pogard. potomek z nieślubnego związku („z nieprawego łoża”); zob. też nieślubne dziecko w Wikipedii
- (1.2) obraź. z niesmakiem o niegrzecznym dziecku
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) środ. druk. błąd składu typograficznego, polegający na tym, że końcowy wiersz akapitu wypada na początku kolumny lub łamu[1][2][3]; zob. też bękart (DTP) w Wikipedii
- (2.2) środ. druk. błąd składu typograficznego, polegający na tym, że pierwszy wiersz akapitu wypada samotnie na końcu kolumny lub łamu[4][5]
- (2.3) daw. gw. górna część pieca kuchennego[6]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bękart bękarty dopełniacz bękarta bękartów celownik bękartowi bękartom biernik bękarta bękartów / bękarty narzędnik bękartem bękartami miejscownik bękarcie bękartach wołacz bękarcie bękarty ndepr. M. i W. lm: (ci) bękarci[7] - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bękart bękarty dopełniacz bękarta bękartów celownik bękartowi bękartom biernik bękarta bękarty narzędnik bękartem bękartami miejscownik bękarcie bękartach wołacz bękarcie bękarty
- przykłady:
- (1.1) Ten popularny malarz spłodził wielu bękartów.
- (1.2) Te okropne bękarty drą się pod oknami tak, że pracować nie można.
- (2.1) Naczelny załamał ręce: dawno nie widział w składzie tylu wdów i bękartów.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bastard; wylęganiec
- (1.2) bachor
- (2.1) błąd składu
- (2.2) błąd składu, sierota, szewc
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- w znaczeniu (2.1) używa się czasem terminu wdowa
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bastard; (2.1) widow
- bułgarski: (1.1) копеле n
- duński: (1.1) bastard w
- francuski: (1.1) bâtard m
- hiszpański: (1.1) bastardo m
- interlingua: (1.1) bastardo
- jidysz: (1.1) ממזר m (mamzer)
- niemiecki: (1.1) Bastard m
- nowogrecki: (1.1) μπάσταρδος m
- rosyjski: (1.1) ублюдок m, бастард m
- szwedzki: (1.1) bastard w
- włoski: (1.1) bastardo m
- źródła:
- ↑ Hasło „bękart” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992, ISBN 83-01-10902-5.
- ↑
Hasło „bękart” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 141. - ↑ Hasło „bękart” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 49.
- ↑ Sterowanie dzieleniem na strony, Office Online.
- ↑ Robert Bringhurst, The Elements of Typographic Style, Hartley and Marks Publishers: 2004. s. 43-44 ISBN 0-88179-206-3
- ↑ Hasło „bękart” w: Akademia Umiejętności, Materyały i prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, Kraków 1913.
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑
Hasło „bękart” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „bękart” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
