rzeczownik
rzeczownik (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; zob. też rzeczownik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rzeczownik rzeczowniki dopełniacz rzeczownika rzeczowników celownik rzeczownikowi rzeczownikom biernik rzeczownik rzeczowniki narzędnik rzeczownikiem rzeczownikami miejscownik rzeczowniku rzeczownikach wołacz rzeczowniku rzeczowniki
- przykłady:
- (1.1) Zazwyczaj rzeczowniki stanowią podmioty zdań, ale mogą być również i dopełnieniami.
- (1.1) Wyraz „rzeczownik” sam w sobie jest rzeczownikiem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) rzeczownik własny • rzeczownik żywotny / nieżywotny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) część mowy
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rzecz ż
- przym. rzeczownikowy, odrzeczownikowy, rzeczowy
- przysł. rzeczownikowo, rzeczowo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- zobacz też: słowniki tematyczne dla słownictwa gramatycznego
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) noun, substantive
- arabski: (1.1) اسم
- azerski: (1.1) izim, ad
- baskijski: (1.1) substantibo, izen
- białoruski: (1.1) назоўнік m
- bretoński: (1.1) anv-kadarn
- bułgarski: (1.1) съществително име n, съществително n
- chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 名詞, uproszczony 名词, pinyin: míngcí
- chorwacki: (1.1) imenica ż
- czeski: (1.1) podstatné jméno n
- dolnołużycki: (1.1) substantiw m
- duński: (1.1) substantiv n, navneord n
- esperanto: (1.1) substantivo
- estoński: (1.1) nimisõna, substantiiv
- fiński: (1.1) substantiivi
- francuski: (1.1) substantif m, nom m
- górnołużycki: (1.1) substantiw, wěcownik
- grenlandzki: (1.1) taggit
- hindi: (1.1) संज्ञा
- hiszpański: (1.1) sustantivo m, substantivo m, nombre m
- islandzki: (1.1) nafnorð n
- japoński: (1.1) 名詞 (meishi)
- jidysz: (1.1) סובסטאַנטיוו m (substantiw)
- kaszubski: (1.1) jistnik m
- kataloński: (1.1) substantiu m
- litewski: (1.1) daiktavardis m
- łaciński: (1.1) nomen substantivum
- niderlandzki: (1.1) substantief n, zelfstandig naamwoord n
- niemiecki: (1.1) Dingwort n, Hauptwort n, Substantiv n
- norweski (bokmål): (1.1) substantiv n
- nowogrecki: (1.1) ουσιαστικό n
- ormiański: (1.1) գոյական
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- prowansalski: (1.1) nom m
- rosyjski: (1.1) имя существительное n
- sanskryt: (1.1) संज्ञा
- słoweński: (1.1) samostalnik m
- szwedzki: (1.1) substantiv n
- turecki: (1.1) isim
- ukraiński: (1.1) іменник m
- węgierski: (1.1) főnév
- włoski: (1.1) nome m, sostantivo m
- źródła: