żydowski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

żydowski (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ʒɨˈdɔfsʲci], AS[žydofsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z Żydami, ich religią, kulturą
(1.2) związany z żydami
(1.3) dotyczący Żydowa

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język z grupy języków używanych przez diasporę żydowską; zob. też języki żydowskie w Wikipedii
(2.2) (język) jidysz
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Historia ludności żydowskiej na ziemiach polskich liczy ponad tysiąc lat[1].
(1.1) Na wzgórzu znajduje się cmentarz żydowski.
(1.2) Po powstaniach Machabeuszów i Bar Kochby udawały się na obczyznę nowe fale uchodźców, które zasilały wydatnie dawniejsze emigracyjne gminy żydowskie[2].
(2.2) Jednym z języków, jakie znała Irena, był żydowski.
składnia:
kolokacje:
(1) chrześcijańsko-żydowskimasońsko-żydowski
synonimy:
(1.2) judaistyczny
(2.2) jidysz
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) semicki
hiponimy:
holonimy:
(2.1) jidysz, ladino
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zażydzenie n, żydowszczyzna ż, zażydzanie n, żydostwo n, żyd m, Żyd m, żydowskość ż, żydówka ż, Żydówka ż, Żydów m, Żydowo n, żydowianin m, żydowianka ż
czas. żydzić
przysł. żydowsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. żyd + -owski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. teatrnn.pl
  2. Opowieści bibilijne, Zenon Kosidowski, 1963 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.