żyd
żyd (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik żyd żydzi dopełniacz żyda żydów celownik żydowi żydom biernik żyda żydów narzędnik żydem żydami miejscownik żydzie żydach wołacz żydzie żydzi - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik żyd żydy dopełniacz żyda żydów celownik żydowi żydom biernik żyda żydy narzędnik żydem żydami miejscownik żydzie żydach wołacz żydzie żydy
- przykłady:
- (1.1) Rabin musi być pobożnym żydem.
- (1.2) Nie bądź żyd, kopsnij szluga!
- (2.1) Skrybie kapnął atrament i zrobił trzy żydy.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) starozakonny, wyznania mojżeszowego, judaista
- (1.2) pot. centuś, chytrus, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, żyła, chciwiec, harpagon, skąpiec
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Żyd mos, Żydówka f, żydowskość f, żydzenie n, zażydzenie n, żydowszczyzna f
- czas. żydzić ndk., zażydzić dk.
- przym. żydowski
- przysł. żydowsko
- związki frazeologiczne:
- biegać jak żyd po pustym sklepie • wmawiać jak w żyda chorobę
- etymologia:
- (1.1) ogsłow *židъ < wł. giudeo < łac. Iūdaeus < gr. Ἰουδαῖος < hebr. יְהוּדִי (jehudi)[1]
- uwagi:
- (1.1) Pisze się dużą literą Żyd, jeśli chodzi o członka narodu (tak jak Polak, Niemiec, Japończyk), natomiast małą literą żyd, jeśli chodzi o wyznawcę judaizmu (tak jak katolik, buddysta, protestant).
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: skąpiec
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kleks
- angielski: (1.1) Jew
- arabski: (1.1) يهودي
- baskijski: (1.1) judu
- czeski: (1.1) žid m
- duński: (1.1) jøde w
- esperanto: (1.1) judo
- francuski: (1.1) juif m
- hebrajski: (1.1) יהודי m (jehudi)
- hiszpański: (1.1) judío
- islandzki: (1.1) gyðingur m
- jidysz: (1.1) ייִד m (jid), ישׂראל m (jisroel)
- niemiecki: (1.1) Jude m
- nowogrecki: (1.1) εβραίος m
- polski język migowy:
(w zapisie SignWriting)
- portugalski: (1.1) judeu
- rosyjski: (1.1) иудей m, еврей m
- wilamowski: (1.1) jud m, jüd m
- źródła:
- ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2006, ISBN 83-08-03648-1.