wierzchołek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wierzchołek (język polski)[edytuj]

wierzchołek (1.2)
wierzchołki (1.3) drzew
wymowa:
IPA[vʲjɛʃˈxɔwɛk], AS[vʹi ̯ešχou̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geom. punkt łączący sąsiednie boki wielokąta lub co najmniej trzy ściany wielościanu; zob. też wierzchołek (geometria) w Wikipedii
(1.2) geogr. szczyt góry
(1.3) najbardziej wysunięty punkt czegoś
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Ta figura ma pięć wierzchołków.
(1.2) Patrzę na wierzchołek góry.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. wierzchołkowy, wierzchowy
przysł. wierzchołkowo, wierzchem
rzecz. wierzchowy mzw/mos
związki frazeologiczne:
wierzchołek góry lodowejjak drozdy śpiewają na wierzchołkach drzew, wiosna wnet; a jak między gałęziami, to jeszcze het
etymologia:
uwagi:
zob. też wierzchołek w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła: