sztil

sztil (język polski)

sztil (1.1)

wymowa:

IPA: [ʃtʲil], AS: [štʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) żegl. sytuacja na morzu, gdy brak wiatru; zob. też sztil w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sztil	sztile
dopełniacz	sztilu	sztilów
celownik	sztilowi	sztilom
biernik	sztil	sztile
narzędnik	sztilem	sztilami
miejscownik	sztilu	sztilach
wołacz	sztilu	sztile

przykłady:

(1.1) Od dwóch dni mamy zupełny sztil, ani podmuchu, a łajba kołysze się tylko na martwej fali.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) cisza morska, flauta, 0 B

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Stille → cisza < niem. still → cichy

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: flauta

• ukraiński: (1.1) штиль m

źródła: