opiekun

opiekun (język polski)

opiekun (1.3) słoni

wymowa:

IPA: [ɔˈpʲjɛkũn], AS: [opʹi ̯ekũn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która się kimś lub czymś opiekuje

(1.2) praw. urz. osoba sprawująca z ramienia sądu opiekę nad dzieckiem

(1.3) pracownik ogrodu zoologicznego zajmujący się zwierzętami

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	opiekun	opiekunowie / opiekuni
dopełniacz	opiekuna	opiekunów
celownik	opiekunowi	opiekunom
biernik	opiekuna	opiekunów
narzędnik	opiekunem	opiekunami
miejscownik	opiekunie	opiekunach
wołacz	opiekunie	opiekunowie / opiekuni

przykłady:

(1.1) Niech żyje wiecznie pan nasz, Ramzes XIII, opiekun uciśnionych!

składnia:

kolokacje:

(1.2) opiekun prawny

synonimy:

obrońca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. opieka ż, opiekuńczość ż, podopieczny m, podopieczna ż

forma żeńska opiekunka ż

czas. opiekować się ndk.

przym. opiekuńczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) guardian, carer; (1.2) guardian
• arabski: (1.1) راع, مهيمن, حافظ
• esperanto: (1.1) zorganto; (1.2) zorganto, kuratoro
• francuski: (1.1) gardien
• hiszpański: (1.1) cuidador m; (1.2) tutor m; (1.3) cuidador m
• jidysz: (1.1) היטער m (hiter)
• niderlandzki: (1.1) verzorger m
• rosyjski: (1.1) опеку́н m; (1.2) опеку́н m; (1.3) смотри́тель m
• szwedzki: (1.1) vårdare w; (1.2) vårdnadshavare w, förmyndare w, målsman w, god man w
• tuvalu: (1.1) fātamā
• wilamowski: (1.1) opjekün m; (1.2) opjekün m; (1.3) opjekün m

źródła: