karkołomność

karkołomność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co karkołomne – grożące śmiercią, kalectwem, połamaniem karku

(1.2) przen. cecha czegoś, co jest daleko idące i oparte na kruchych przesłankach

(1.3) przen. cecha czegoś, co jest bardzo śmiałe i niosące ryzyko niepowodzenia

(1.4) przen. cecha czegoś, co jest najeżone skrajnymi trudnościami i bardzo skomplikowane

odmiana:

(1.1-4) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	karkołomność
dopełniacz	karkołomności
celownik	karkołomności
biernik	karkołomność
narzędnik	karkołomnością
miejscownik	karkołomności
wołacz	karkołomności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) karkołomność ewolucji / numeru / skoku

(1.2) karkołomność argumentacji / hipotezy / tezy / spekulacji / rozumowania

(1.3) karkołomność pomysłu / misji / zadania

(1.4) karkołomność zadania

synonimy:

(1.2) ryzykowność, śmiałość

(1.3) brawurowość, ryzykanctwo, śmiałość, zuchwałość

(1.4) trudność, zawiłość

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. karkołomny

przysł. karkołomnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. kark + łamać + -ość

(1.2-4) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) карколомність ż; (1.3) карколомність ż; (1.4) карколомність ż

źródła: